Rode strepen op m'n linker arm
Gloeiend, koud noch warm
Schaamte kleurt de wangen rood
Er is maar één gedachte, de gedachte aan de dood
Ademhalen lijkt zo moeilijk
Moeite kost het me niet meer
Ik wil dat m'n polsen bloeden
Want het blijven leven doet zo zeer
Anderen hebben me nooit begrepen
Sla een arm om me heen
Ze heeft haar ogen dichtgeknepen
In haar dromen slechts alleen
Zij wilde me helpen
Ik vertelde haar niet meer
Zij gaf me de bescherming
Ik overwoog het, keer op keer
Alles heb ik haar gespaard
Liefde en vriendschap gaan gepaard
Zal ze deze armen nooit aanschouwen?
Of zal ze voor die tijd al om me rouwen....
+
+++
nee
ze kwam
er achter
en beantwoorde
mijn vragen
met een
dikke
knuf
+++
+