In gedachten
Langzaam loop ik door de fel verlichte straten
Met het neonlicht op mij gericht
Lopend langs de opgegraven gaten
Als ik al denkend mijn gedichten dicht
De mensen om mij heen ik zie ze niet echt staan
Als de een me aanspreekt reageer ik met een ja
Want ik denk en denk,ja ook bij het opgaan van de maan
En dan kan het gebeuren dat ik uren in het donker sta
In die stad van licht waar ik onlangs nog was
Of dat oude dorp met pittoreske blik
Als ik de vingers sla op mijn halfgevulde glas
Of de laatste nootjes uit het schaaltje pik
Ja het minste of geringste is genoeg
Om mij aan het denken te zetten
Nooit te laat en nooit te vroeg
En doe ik dat, dan zit ik ook niet op te letten.
Dan ben ik even van de wereld, in de wolken
En kan mijn zwaaien en schreeuwen wat men wil
Maar als ik mijn gedachten ga vertolken
Luistert met en is het stil.
In gedachten ben ik dikwijls verzonken
Maar ach waar maakt men zich zorgen om
Ben toch nog nooit verdronken?
Gelukkig dat is steeds de echte wereld weer in klom.