Laat me vrij want
ik hoor niet bij mij
De beelden renden harder dan
de met sneeuw bedekte weiland,
ik schreef jouw naam niet in het zand
maar ik het het al eerder verbrand.
Doorzichtige tranen braken zachtjes
terwijl jij mijn lippen kust, ik
gaf je snel een leugen, om de
rust te laten zwijgen.
De klok tikte een dag voorbij
en ik was een jaar verder,
schreeuwend werd ik wakker
ik hoor niet bij mij!