Je zegt wel dat je vrienden wilt zijn
Maar je laat telkens afweten
En elke keer doet het me zo pijn
Dat ik jou niet kan vergeten..
Ik wil je zo graag met heel mijn hart haten
Zoveel makkelijker dan houden van
Maar dan hoor ik je weer praten
En weet ik dat ik je niet haten kan
’s Avonds in bed lig ik te snikken
Omdat jij onze afspraak weer afzegt
Ik hoor dit ook niet eens te pikken
Maar alsnog praat ik je daden recht..
Ik haat mezelf dat ik nog zo om je geef
Dat ik je mij dit aan laat doen
En elke keer dat ik je vergeef
Denk ik weer aan die ene zoen
Die ene zoen die zoveel meer veroorzaakte
Wat later allemaal kapot viel, in duizend stukken
Dan denk ik aan hoe jij mijn hart raakte
En hoe het andersom uiteindelijk zou mislukken
Nogsteeds houdt mijn hart van jou alleen
En laat jij aldoor afweten
Ik sleep me erdoorheen
Maar ik zal je nooit kunnen vergeten