verstoten geloof, vernauwt de keel
afgesloten van de wereld
schreeuw ik om de stilte die heelt
zie de roos die ik koesterde – levenswerk-
voel haar doornen, proef het bloed
geen kwaad of goed, enkel mijn boeien
zicht vertroebeld door helder licht
en ja, littekens kunnen bloeien
niet gezien of durven geloven
vul mijn wonden met vuur, zodat ik zal leven
voel de weerhaken van de herinnering
ze had mijn hart verpatst