steeds schuldig voelend..
nu na bijna 3 jaar later, voel ik nog steeds verdriet..
rondom mij..
ik kan nu niet genieten..nog niet!
mijn verleden is voorbij..
hoe kan ik hem nou vergeven?
ik moet al het gevolgen hiervan mee dragen..
mijn hele leven!
alleen maar zitten afvragen..
waarom moest dit me nou overkomen?
al mijn dromen..
zijn kapot gegaan..
ook al heeft het verleden altijd stil gestaan..
wat is mijn recht?
het is mijn lichaam dus ik zou het bepalen..
hoe ver hij zou mogen gaan, het is en blijft een strijd!
de gedachten over mijn verleden dwalen..
ik weet nog heel goed die dag als gisteren..
maar ik kan nog steeds niet accepteren..
het leven gaat door..
geloof, liefde, hoop en zelfvertrouwen was wat ik verloor!
die heb ik teruggepakt..
maar ik voel dat ik ben gezakt..
mijn strijd met verleden werd zeer op de proef gesteld..
ik ben teleurgesteld..
op mezelf..alles waar ik voor vocht..
belangrijkste dingen opgezocht..
1 ding blijft..en dat is pijn!
eigenlijk wil ik hier niet meer zijn..
ik had meer willen doen om dit te laten stoppen..
liefst had ik gewild dat mijn hart stopte met kloppen..
nu leid ik een nieuwe leven..
ik heb om me nieuwe vrienden steeds meer gaan geven..
vandaag door de lint gegaan..
mijn klasgenoot kon zijn handen niet van mij afblijven!
liefst wilde ik hem verrot slaan..
maar het is beste zich af te schrijven!
ik had mijn kans niet gepakt om hem een dreun te kunnen verkopen!
alleen maar zitten hopen
dat het overgaat!
maar ik ben vreselijk kwaad!
op hem..
op alle klootzakken die gedaan hebben
vrouwen betasten!
waar slaat dat nou op?
nog steeds schuldig voelend...