Ik weet dat ik verkeerd ben door de dingen die ik soms doe,
al die eindeloze discussies ben ik al zo lang moe.
Er uitkomen doen we toch niet,
want de waarheid doet me veel te veel verdriet.
Eerlijk ben ik niet, dat voel je wel,
en toch ga je alleen maar verder met dit spel.
Je zal niet zeggen wat er echt in je omgaat,
en voor positief denken is het nu wel te laat.
Al dat anders doen, zomaar voor de schijn,
deed me na een tijdje alleen nog maar meer pijn.
Het lijkt alsof niemand het ziet,
dat je je eigen karakter in een ander vormpje giet.
Want ik zie, dat je dit niet bent,
en het lijkt nu alsof ik je nooit heb gekend.
Je voelt je niet lekker in je vel,
dus acteer je maar, ik zie het wel.
Mensen kunnen soms toch zo dom zijn,
kijkt dan echt niemand eens achter jouw gordijn?
Ik haat het soms thuis en dat heb je door,
het was allemaal zo anders hiervoor.