weet je die eerste keer nog toen we elkaar zagen?
ik zag dat je me in het oog hield
stiekem kwam je steeds iets dichterbij
je was zeer nieuwsgierig
toen kon je stiekem een praatje met me maken
daarna volgenden er nog velen keren
we hadden zoveel lol met elkaar
ik kon alles tegen jou zeggen
niemand kent mij zoals jij mij kent
maar waarom? waarom is het nu zo gelopen?
we willen elkaar stiekem allebei nog
maar er is zoveel gebeurd
ik wil wel maar ik kan het niet meer
maar ik mis je ook zo
die lieve lach van je
diegene die altijd alles eerlijk tegen mij zei
hoe kan ik al die momenten zomaar opgeven
hoe kan ik jou zomaar opgeven
we hebben elkaar misschien wel teveel pijn gedaan
maar vergeet een ding niet
ik weet dat je denkt dat ik niet meer van je houd
maar diep van binnen weet je beter
diep van binnen weet je dat het
over is maar nog niet voorbij!!