alleen in mn kamer,
breekt mn masker,
laat ik mijn tranen gaan,
om alles wat mij word aangedaan..
geen einde meer te zien,
geen lichtje,
geen andere weg..
zoekend,
naar een antwoord op mn vragen..
naar het einde,
van deze donkere tunnel..
maar alles om me heen,
is nacht..
mijn hoop valt weg,
geen moed,
geen kracht,
om weer door te gaan,
om verder te vechten..
bang voor de toekomst,
dit duurt al zo lang..
geen einde nog te zien..
met mijn gevoelens goed verborgen,
leef ik weer verder..
als een clown,
lachend,
om mn eigen verdriet,
en..
niemand die het ziet!