1 mei viering 1950.
Mijn ouders waren overtuigde socialisten.
Er ging geen 1 mei viering voorbij of mijn vader had in de stoet gelopen.
Slecht een keer heeft hij de optocht niet volledig kunnen meemaken.
Hij was gewoonte getrouw naar de bijeenkomst op de Frankrijklei gegaan, waar de begeesterde massa met de rode roos in het knoopsgat naar de opzwepende rede van Burgemeester, Camille Huysmans luisterde. Zover men zien kon stonden er massa’s aanhanger die geloofden in de bevrijding van het proletariaat en die met trots zouden meestappen in de urenlange stoet. Het was mooi die tijd voor het socialisme.
De dag tevoren zal vader iets gegeten hebben wat hij niet al te best verteerd had, want hij was tuis vertrokken met hevige buikkrampen. Maar de 1 mei viering missen, geen sprake van. 1 mei was in die tijd nog een echt feest in Antwerpen.
De stoet verzamelde zich op de leien Vanaf de Nationale bank tot op de Italiëlei. Overal zag men de rode vlaggen wapperen boven de stralend witte pakken van de turners, de blauwe hemden van rode sjaals van de ‘Rode valken’. Van overal kwamen zij vandaan. Werknemers met hun grijze petten en het vaandel van hun vakbond hoog in de lucht. Praalwagens waarop ervaren turners staaltjes van hun kunnen demonstreerden. Een eindeloos aantal fanfares met één doel, maar met een kakofonie van muziek. Maar dat hoorde men niet, iedereen was opgetogen en blij. Op een mei was het gewoonlijk mooi weer. ‘God is ne socialist, hij zorgt voor de zon op 1 mei.’zeiden de Antwerpenaren
De opkomst was enorm. Zelfs zij die moeilijk te been waren, hadden al vroeg in de morgen hun stoeltje langs de kant van het traject klaar gezet, want geen enkele socialist en zelf geen verstokte keskespisser wilde het overweldigende spektakel missen.
Stipt om 11 uur voerden politieke zwaargewichten hun redevoering. Echte volksmenners. Met gespierde woorden en gebalde vuisten verkondigde zij hun waarheid.
Na, de toejuichingen werd het startschot gegeven en zette de vier uur durende optocht zich in beweging. Via het gerechtsgebouw, naar de kloosterstraat, langs de Tunnelplaats, via de Hoogstraat naar de Grote Markt en vandaar terug naar de Leien, waar de stoet zich pas na vier uur ontbond. Naast de rangen liepen venters met papieren roosjes om in je knoopsgat te steken, anderen verkochten dan weer meiklokjes die op één mei als geluksaanbrengers beschouwd werden. Op de Grote Markt, tegenover het stadhuis was een tribune opgebouwd. Daar zaten de prominenten van de BSP. De verschillende groepen groeten er en werden met applaus beantwoord. Het leek erg op een Sovjet manifestatie. Nadat de stoet zich had ontbonden, waren er weinigen die recht naar huis keerden. Men had er wel Pier en Pauw ontmoet die men al jaren niet meer gezien had en die reünie werd bezegeld met de nodige pilsjes of bollekens. (Antwerps donker bier)
Die bewuste dag; langzaam kwam de stoet in beweging. Vader had zijn vaste plaats bij de scheepsherstellers ingenomen en stapte mee op. De buikkrampen werden steeds feller, met samengetrokken bilspieren volgde vader zijn kameraden in de strijd voor de internationale.
In de Kloosterstraat werd het hem te veel. Hij stormde café ‘Den Tip O Tip’ binnen, bestelde in het voorbij rennen aan de toog een pint, hij baande zich een weg naar het toilet, waar Jeanne, de herbergierster, het licht nog niet had ontstoken.
Haastig liet hij zijn broek zakken en opgelucht, met een diepe zucht, liet hij zich op de toiletpot vallen, terwijl hij halverwege loste hij dat wat hij niet meer kon ophouden.
Toen hij eenmaal beneden kwam spatte de … naar alle kanten, want het deksel op de bril stond nog naar beneden. Pa hing vol tot in zijn nek.
Het positieve van het verhaal. Het was de enige keer dat pa op 1 mei nuchter thuis kwam.
red one: | Dinsdag, november 07, 2006 12:59 |
hahahaha!! gaaf verhaal ik zie het zo voor me.. liefs redje |
|
sunset: | Dinsdag, november 07, 2006 10:57 |
Hahahahahaha ... De manier waarop jij het filmisch brengt ... Chapeau. Liefs en nog een fijne dag verder, sunset |
|
Windwhisper: | Dinsdag, november 07, 2006 10:18 |
Lieve hemel Roger.....gossie, je hebt het zo beeldend beschreven, ik lig hier dubbel, sorrie hoor, ha ha ha ......is me dat lachen, je arme papa, oh jeetje....hi hi | |
Littledolphin: | Dinsdag, november 07, 2006 08:34 |
goede morgen hej, dat op de vroege morgen, maar wel treffend geschreven, mooi gedaan, liefs little | |
Meisje met het hart*: | Dinsdag, november 07, 2006 08:12 |
Whahahah.. gatverdamme.. het is ochtend man! Liefs |
|
remie: | Dinsdag, november 07, 2006 08:05 |
hahahaha nou jaaaaa...goedemorgen en dat op mijn nuchtere maag....liefs remie | |
Hilly N: | Dinsdag, november 07, 2006 07:44 |
Wat weet jij de verhalen mooi te vertellen. Een fijne dag en groet. Ga je blog bezoeken hoor... Hilly |
|
Reiger: | Dinsdag, november 07, 2006 07:19 |
Jemig....wat een ontknoping....hahahahhaaha Maar hoe dan ook....hij was er wél bijgeweest! |
|
Auteur: rovago | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 07 november 2006 | ||
Thema's: |