Lege handen voelen het gemis
van de spiegel van gedachten
die de mijne lijken te reflecteren
in een tijd van één milliseconde
-zo snel doet het licht zijn ronde-
maar de tijd gaat trager voorbij
door relativiteit van het gemis
die alle wetten met voeten treedt:
aardse wetten zijn hen vreemd
als twee harten zijn ontheemd.
Quadesh: | Woensdag, november 15, 2006 08:36 |
Voelbaar... liefs Q | |
Bosdruifke: | Dinsdag, november 14, 2006 14:41 |
Mooi gedicht, prachtig verwoord... en sterkte ermee... | |
Nemesis: | Woensdag, november 08, 2006 23:32 |
natuurkundelesje ;) |
|
switi lobi: | Woensdag, november 08, 2006 22:35 |
Ja... Sterkte! Liefsliefs, switi lobi |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 08 november 2006 | ||
Thema's: |