Een klein meisje,
altijd vrolijk,
huilt niet,
ook niet als er iets ergs gebeurd.
Al doet het pijn
het lijkt haar niets te doen.
Geen jongen voor haar
daar heeft ze geen behoefte aan.
Je kan alles tegen haar zeggen,
ze luistert.
Veel vrienden,
veel mensen om haar heen.
Ze drinkt, rookt en lacht.
Een uitgesproken mening
over bijna alles.
Nergens bang voor.
Spinnen pakt ze bij de poten.
Jongens slaat ze letterlijk
van zich af.
Geen handtastelijkheden voor haar.
Het lijkt of ze alles kan hebben
en alles uitlacht.
Ze heeft nog een heel leven te gaan,
ze weet wat ze wil.
Zeg niets over vrienden of familie,
dan ben je aan de beurt.
Een bomberjack,
nikes,
Stoer, onverstoorbaar uiterlijk.
Nu over het écht meisje.
Doet zich vrolijk voor.
Verplicht zichzelf tot niet te huilen.
Zoveel pijn dat het
op een gegeven moment normaal lijkt.
Geen jongen,
het is te vaak fout gegaan.
Je kan alles zeggen,
ze herkent zoveel.
Een soort bevestiging
'ik ben niet de enige'.
Veel vrienden?
Dat lijkt zo.
Als ze zichzelf zal laten zien
zijn ze weg.
Dan zijn ze er niet meer.
Ze drinkt, rookt en lacht,
haar verdriet ver weg.
Een uitgesproken mening,
om maar niet over zichzelf
te hoeven praten.
Nergens bang voor?
Bang voor dingen,
waar ze eigenlijk
niet bang voor hoeft te zijn.
Niet bang voor dingen
waar ze als meisje zijnde,
eigenlijk bang voor zou moeten zijn.
Jongens slaat ze van zich af
om maar aan te geven
dat ze niet dichtbij mogen komen
omdat ze anders zo bang word.
Het lijkt of ze alles kan hebben,
ze drukt alles weg.
Diep in een donker hoekje.
Zo ver weg,
dat ze het zelf ook niet meer kan zien.
Ze weet niet of ze
haar leven zelf zal beëindigen,
of het aan het lot overlaat.
Zeg niets over haar vrienden en familie,
dan ben je aan de beurt.
Niet dat het wederzijds is,
maar meer uit angst
ze te verliezen.
Een stoer uiterlijk
om haar gehavende armen
benen en buik te verbergen.
Niemand mag het echte meisje zien.
Zijzelf nog het minst....