Zo bang.
Het bloed loopt langs me armen.
Stop toch is.
Die ruzie maakt me kapot.
Door jullie haat ik mezelf.
Snij ik mezelf.
Waarom kan ik niks goed doen.
Denk toch is na.
Jullie maken me echt kapot.
Diep diep van binnen.
Waar niemand het kan zien.
En niemand me dus ooit zou kunnen helpen.
Dus blijf ik hier maar in me eigen wereld.
Waar ik alles goed doe.
En jullie niet bestaan.