kleur bekennen
de rust mocht even leunen
tussen de stemmen in het hoofd
kleur bekennen op gezichten
een tel van schreeuw beroofd
stoelen schoven aan de tafel
met noesten die kleurden
onder de lach van een moment
tot samenzijn stil geurde
ogen lichtten op in sprank
van aangezeten zijn in tijd
mens zijn met de mensen
schonk een voel van rijk
H.J.: | Dinsdag, november 21, 2006 01:18 |
ja hulde heel veel hulde. voor jou. kusszz |
|
remie: | Donderdag, november 16, 2006 10:47 |
geweldig...liefs remie | |
keiko: | Donderdag, november 16, 2006 09:29 |
schitterend geschreven.. voelbaar.. knuffie van je zusje... |
|
Hilly N: | Donderdag, november 16, 2006 08:42 |
deze is weer heel bijzonder. groet van Hilly |
|
Windwhisper: | Donderdag, november 16, 2006 07:45 |
Heel erg mooi liefs Cobie |
|
Klaes: | Donderdag, november 16, 2006 07:16 |
lekker strak geschreven.. maar overduidelijk leafs/klaes |
|
Riarno: | Donderdag, november 16, 2006 00:25 |
Dit is mooi gewoon poezie nice job a big hugxxxxkiss |
|
Fata Morgana: | Donderdag, november 16, 2006 00:16 |
Kostbaar die momenten, zeker in de zorg, waar mens zijn met de mensen vaak niet in het tijdsschema past, oprechte knuf Fata. | |
flores: | Donderdag, november 16, 2006 00:15 |
Ik ben blij het verhaal hierachter te kennen...en ben trots op mensen zoals jij... Kleine dingen worden GROOTS....en dat is mooi... Zowel voor diegene als voor jou... Hulde!!! Je bent een schat. Liefs |
|