Zittend op de bank..
het licht uit..
In het donker denk ik diep na..
me afvragend wat er van mij..
terecht ga komen…
Kijkend in de duisternis..
beelden door mijn hoofd..
Ik geloof niet in mezelf..
denk ik..terwijl ik staar in het donker..
naar iets wat er niet is..
Ik zie jou..
scheldend en gebarend..
Ik zie mezelf..
huilend aan zijn voeten..
zeggend het spijt me ga niet weg..
Nu pas dringt het tot me door..
hoe dom ik wel niet was..
dat ik aan jou bleef hangen..
Je deed me zo ongelofelijk..
veel zeer..
Snapte je het dan niet..
ik wilde dat hatelijke gekwets van jou niet meer..
maar nooit stopte je ermee..
Zuchtend staar ik naar..
ons, we verdwijnen scheldend tegen elkaar..
Verdrietig begin ik te denken van, had ik nou maar..
Dune*: | Zaterdag, november 25, 2006 12:26 |
Mooi! | |
hiljaa: | Zaterdag, november 18, 2006 12:02 |
heel herkenbaar vragen die rijzen waarom verder verblijven in stille onmacht, al duppend verder niet makkelijk! knufleifs--hiljaa-- |
|
sunset: | Zaterdag, november 18, 2006 10:18 |
Ik voel jouw verlangen, maar ook jouw pijn en jouw hulpeloze onmacht. Weet je, als je steeds maar gekwetst wordt in een relatie, is het beter met die betreffende relatie te stoppen. Zelfs als er nog liefde is. Liefs en mijn omarmende genegenheid, sunset |
|
Auteur: Animola_* | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 18 november 2006 | ||
Thema's: |