Praten naar zijn mond, likken aan haar kont,
jammer van de stront die op de maag blijft liggen
als het anders gaat, de haring toch niet braadt,
en vergeefs gevlei finaal de mist in gaat.
Spijts ellebogenwerk de promotie slechts beperkt
want het ruikt te sterk naar vriendjespolitiek
-in dat stinkend bedje zijn er zovelen ziek-
met veel te lange tenen voor elke kritiek.
Zo wordt ongewild veel energie verspild
de honger ongestild naar eerzucht en promotie
veel heisa en commotie ten heil van enkel “ik”
het zal des mensen zijn, ik maak me niet te dik.
Quadesh: | Vrijdag, november 24, 2006 08:57 |
jij en dik kan ook niet maar getver ik had nog niet ontbeten, hahaha knuf | |
sunset: | Vrijdag, november 24, 2006 05:54 |
Gelukkig. En ik ook niet. Treffend verwoord door jou. Liefs en fijne dag, sunset |
|
mobar: | Vrijdag, november 24, 2006 01:28 |
Het is waarschijnlijk inderdaad maar beter om er ook de humor van in te zien. Heel geestig geschreven. groetjes. |
|
Anna F: | Vrijdag, november 24, 2006 00:57 |
Nee, jij maakt van je hart geen moordkuil! :) Liefs, Anna |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 24 november 2006 | ||
Thema's: |