De eerste uren van haar dag
was de aarde woest
levenloos, brandend leeg
En in de volgende nog steeds
Enkel helse vulkanen
en razende winden
teisterden haar oppervlak
Slechts tegen de avond
doken de eerste ééncelligen op
in de oersoep van de oceanen
En maar een paar minuten geleden
vochten onze verre voorouders
hun levensstrijd uit
En tenslotte, in de vorige seconde
van de aarddag manifesteerde zich
de denkende mens
En met hem zijn goden, zijn dromen,
zijn illusies, zijn zelfbedrog
Maar ook zijn blik
op de naakte rotsen
boven de afgrond
op de eindeloze leegte
van ruimte en tijd
En zijn inzicht in het feit
dat zijn bestaan niet meer is
dat een korte lichtflits
tussen twee eeuwigheden
van duisternis
Will Hanssen: | Zaterdag, november 25, 2006 12:49 |
Schitterend vind ik dit gedicht! erg, heel erg mooi geschreven.Bijzonder graag gelezen. Liefs,Will |
|
MayadeBij*: | Zaterdag, november 25, 2006 12:36 |
Yeah! | |
lonely 1: | Zaterdag, november 25, 2006 00:38 |
de waarheid zo mooi beschreven, liefs, lonely 1 |
|
Auteur: troebadoer | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 25 november 2006 | ||
Thema's: |