Één jaar lang.
Hield ik zoveel van jou!
Heb zolang op jou gewacht.
Alleen gebroken ben ik nou..
Je gelooft haar.
Je beste vriendin, mijn nicht.
Zij heeft mijn nu zoveel pijn vericht.
Deze liefde was zo ongelooflijk echt.
Haar woorden, deden jou geloven.
Vragen stelde je aan mijn, gebruik je mijn.
Dat deed toch wel even pijn!
Om te horen, wat ik nooit zou doen.
Net uit met mijn vriend.
Alleen omdat, ik zoveel van jou hield.
Maar geloof haar maar.
Dan weet ik genoeg dan ben ik klaar.
Dan doet het nu pijn ,dan gebroken te zijn.
Vertelde je het later, dan was ik kapot.
Kapot, van die kleine woorden.
Die niet bij dit verhaal horen..
Ag je gelooft haar.
Mijn tranen stromen.
En ze blijven maar komen.
Was dit alles voor niets?