Het gewone leventje als altijd.
School, stage, beetje vrije tijd.
Opeens vind ik het saaier worden
als normaal.
Ik kan niet zomaar stoppen
nee, want dan volgt er weer
een ellenlang verhaal.
Soms moet je doorzetten,
alles op alles zetten
om je doel te bereiken.
Maar ik vraag me af
waar nou precies mijn doel ligt.
Mijn doel zonder dat anderen
mij afzeiken.
Ik wil mijn toekomst zien.
Is het nog niet in zicht?
Ik kan beter wachten,
wachten op wat er komt
dan mn toekomst uitstippelen.
Maar misschien
kan ik maar beter weer opstaan
na een tegenslaen weer proberen
verder te gaan.
Ik zie wel waar mn weg is,
mn doel ligt...
Alles komt zoals het komt
en het komt niet voor niks..
Nee, niks komt voor niks..