Voor jij..
De tintelfruit laat mijn mond tintelen..
Zoals jou ogen mijn hart lieten tintelen..
Vanaf het begin was jij van mij..
Hoorde jij een beetje bij mij..
Jij en ik werd wij..
En toen opeens liet ik alles vervagen..
Ik liet jou weglopen door een donkere tunnel met het licht aan t einde..
Ik liep zelf weg door een steegje waarvan ik de naam niet eens kende..
Misschien had ik moeten blijven, misschien was ik wel liever gebleven..
Maar mijn geweten, hersenkronkels en mijn ik maakten het onmogelijk om te blijven waar ik was..
Namelijk bij jou, met mij..
Mijn stomme ik liet mij jou verlaten..
Maar jij blijft jij en je blijft een beetje in mij ook al ben je niet meer van mij..