Je rivieren stromen over
de gloed van mijn haren. Het
water ebt weg, net als het leven
uit jouw gezicht.
Wanneer de liefde op begint te spelen
en we alles delen, verlaat ik jouw
gedachten zodat we alles verzachten.
( En ik wil niet dat je gaat ).
Als dit jouw droom is moet je het
waar laten maken, maar het schrijven
doet meer pijn dan huilen midden in
de nacht terwijl ik wil dat je me vasthoudt.
Ik wil je smeken maar ik kan het niet van
je vragen. Ik wil een start maken maar het einde
is al in zicht.
Dus hoe moeten wij dan beginnen?