Lieve Brenda,
Ik heb je in april 1996 ’s avonds in het donker om 20.10 bij een dierenhandelaar weg gehaald.
Je was daar gedumpt door een Belgische familie en zat opgesloten, in een donker hok.
Je blafte als een gek toen ik daar aanbelde.
Je prijs was het eerste wat men mij vertelde fl. 500,00 zonder riem.
Ik keek je aan en dacht: “ Ik gedumpt, jij gedumpt dat moet goed gaan”
Ik mocht vijfminuten met je alleen zijn.
Ik keek je aan en vertelde dat je mee mocht, als je maar lief voor mijn oude vriend Kimbell zou zijn, die inmiddels 14 jaar was geworden.
Je kwam thuis en jullie waren opslag dikke vrienden, geen enkel probleem deed zich voor.
Jou probleem diende zich de volgende morgen aan, je luisterde nergens naar en liep weg maar kwam na een uur wel terug, ondanks dat je de omgeving niet kende.
Dat heb ik drie weken volgehouden, daarna heb ik je toegesproken met de navolgende woorden: “ Ik ben gedumpt, jij bent gedumpt ik kan niet verdragen dat je steeds bij mij weg loopt, daar word ik ziek van, als je nog een keer weg loopt breng ik je naar een boerderij ”
Je voelde mijn verdriet en je bent nooit meer weggelopen!
Mijn trouwe Brenda, mijn rots die er voor gezorgd heeft dat ik niet ben verdronken in verdriet en eigenhandig geen afscheid van het leven heb genomen.
Ik zal je missen, maar wat mij recht zal houden is door terug te denken aan alle mooie momenten en de echte zuivere onbaatzuchtige liefde en trouw, die ik van je heb mogen ontvangen, wat je hebt overgebracht op je aangenomen kind Eva, die mij zal troosten.
Je komt beslist in de hondenhemel en misschien is daar boven wel een verbinding tussen de hemels, dan weten wij elkaar zeker te vinden, slaap lekker dikke ik zal altijd van je blijven houden.
Jouw trouwe mensen vriend Evert en je aangenomen dochter Eva en Balou de kat.