En de wereld draaide
onder jouw voeten. Je kon de zwaarte
tillen en de mens in zijn ogen kijken.
Omdat je niet eenzaam was, maar omdat je kon zwijgen.
En ze staarden terug, alle ogen waren op jou gericht
terwijl zij de aandacht wilde, en hij zijn vragen
beantwoord terug kreeg.
De schilderij veranderde in een wolk van mist
met in de hoek een gekleurde bloem.
Wazige herinneringen verzochten haar zijn beeld
helder op zijn netvlies te krijgen.
Zij brak hem met al haar woorden.
P.s. Hoor niet bij gedicht maar fijne jaarwisseling iedereen!