Waarom haat je me zo ontzettend?
Waarom doe je me zoveel pijn?
Je wilt niet dat ik nog langer thuis woon,
door jou voel ik me zo klein.
Je loopt te schreeuwen dat ik op moet rotten,
maar je laat me niet weg gaan.
En ik loop alles op te kroppen,
Ik geef niet toe, ik laat geen traan.
Misschien wel een soort traan,
een traan, maar hij is rood.
Tranen, uit de sneejen op mijn pols,
Die worden misschien nog wel mijn dood.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Waarom sms je me opeens?
Waarom wil je weer afspreken?
Heb je dan nog geen voldoening,
over wat je hebt gedaan?
Was het voor jou niet genoeg?
Wil je afmaken waaraan je begon?
Jij met je tz in je smsje, terijwl we niks hebben,
Je hebt zo'n grote fout begaan.
Je weet dat ik om je geef,
je weet dat ik van je hou!
Ik moet er alles aan doen,
om jou van me af te slaan.
Want jij hielp met het runĂ¯eren van mijn leven!
Jij, die zei dat je om me gaf!
En ook om jou,
laat ik enkel en alleen, een rode traan.