het voelt niet fijn van binnen dat ik niet weet waar ik ben.
het is de angst en de pijn dat ikschrijf uit me pen.
ik leef me leven snel niks is zeker.
maar blijfen biden zamen.
het leven is geen reet meer aan het einde van de rit dan ga je.
maar geef de hoop niet op matie hou je hoofd omhoog.
er is een beter plek dat is wat ik geloof.
zie in een flits alle mensen om me kist.
doe de ogen dicht en ik zie de mensen die ik mis. shit.
was te verwachten niks kan me pijn verzachten.
wacht niet tot later wat me vader zit op mij te wachten.
dat is dus mij gedachten.
god laat het zo zijn ik wil me pa en homie,s zien als ik dood ben.
en tot die tijd zal hopen op en beter leven.
de mensen het idee om ze wat mee tegeven.
ik blijf ziten en wacht tot ik zamen.
met de mensen ben die ik mis amen.
deze gaat uit naar mensen die het moeilijk hebben.
net een dierbare verloren en je denkt het niet te reden,
want de pijn en de leed neemt je lichaam van je over,
weet dat die gene die je mist op je neer kijkt van boven.
en als het moet zal die naast je komen staan.
ze beschermende engele vleugels om je een slaan.
en leefd een betere leven dan god die geeft hem dus laat hem rustig rust in vrede.
maar somige mensen die wensen ander,s wilen niet meer leven.
en tegen hun wil zegen hou je hoofd om hoog jij bent op aarde jij kan praten in degene zu,n dood.
laat ze naam bestaan op aarde laat hem nooit gaan.
dus hou je zelf groot maar weet dat je moet door gaan.
naar deze storm komt zeker geen zon.
de heer laat ons een keus en dat is life goes on.
o dit zijn maar woorden voor mu mensen in rouw.
en aan me overleden matties we kruisen mekaar gauw