Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Schuldige onschuld.
Z’n klein raampje
Dat zoveel verhuld.
Jou gezicht.
Terwijl ik douchte.
Jou glurende ogen.
Overstemde mijn geschreeuw.
Dezelfde ogen
Die mij nog altijd angst aan jagen.
Ik als meisje van bijna 11.
Dat niet werd gehoord.
Ookal was mijn stem zo luid
Iedereen leek doof.
Verloor ik mijn hoop.
Toen ze me niet geloofde.
Hun eigen vlees en bloed
Zou tegen ze liegen.
Misschien
Als ze me hadden gelooft.
Had ik nou niet voordurend
Tegen ze hoeven te liegen.
Het is niet mijn schuld.
En toch ben ik schuldig.
Reacties op dit gedicht
Evannah Una Brianna vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
hiljaa
:
Woensdag, januari 10, 2007 13:02
intens voelend!
knufleifs--hiljaa--
appelboom
:
Woensdag, januari 10, 2007 12:36
Stilmakend..
Liefs, troostende knuffel, appelboom
Over dit gedicht
Auteur:
Evannah Una Brianna
Gecontroleerd door:
Anastacia
Gepubliceerd op:
10 januari 2007
Thema's:
[Verwerking]