kwijt
Daar zit ik weer, op mijn stoeltje, achter mijn pc,
mijn lichaam zegt naar bed, mijn hoofd zegt nee.
Ik weet dat als ik ga liggen, ik toch niet slapen kan,
Mijn hoofd blijft tollen, stapelgek word ik er van.
Ik snap mezelf niet meer, kan er met mijn hoofd niet bij,
Het ene moment tranen, dan weer extreem uitgelaten en blij,
Soms even helder, dan vraag ik me af, wat doe ik nog hier,
Ga werken, ga leven, ga door waar je mee bezig was, maak in godsnaam plezier.
Denk ik te moeilijk, zie en voel ik dingen die er niet zijn?
Zou best kunnen, maar wat ik wel merk van binnen is soms die stekende pijn.
De angst voor afwijzing, het gevoel te falen, die enorme onzekerheid,
Hoe hard ik ook lach, hoe vrolijk ik ook doe, ik raak dat maar niet kwijt.
Aan de buitenkant lijk ik zelfverzekerd, soms uitdagend, ik heb alles zo goed op een rij
Maar van binnen zit dat meisje, zo klein en onzeker en dat meisje wil nu vrij.
Ik wil mezelf zijn, wil niet langer schuilen achter al die gemaakte vrolijkheid,
Met doen alsof raak ik mezelf steeds kwijt.
:S:(