Ik ben het zat.
Almaar moeten denken, nooit kunnen doen.
De mislukking die ik in mezelf zie speelt met mijn ziel.
Ik huiver...
Als ik langzaam de deur open en naar beneden loop, zie ik een schim.
Het duister om mij heen houd me gevangen, maar toch kan ik de contouren onderscheiden.
Ik ben het zat.
De schim waarschuwt me voor het gat waar ik in dreig te vallen.Pas op..
Ik kijk om me heen en ben even heel ver weg.
Plotseling zie ik een foto.De foto van iemand die me heel dierbaar is.Iemand die in mij niet een mislukking ziet en het maakt me gelukkig.
Met moeite worstel ik me weer over de rand van het gat naar boven en geniet van de zon die op mijn gezicht schijnt.
Er is hoop, en hoop doet leven.