Mijn hart is in diepe rouw
tot op heden verkoos je geen andere vrouw
hoe kan ik concurreren
met iets van heel andere aard
iets waar ik niets kan tegen doen
ik zag jou als een man
die mij heel wat geven kon
als iemand die het echt met me meende
tot ik voelde wat je dreef
in dit leven
het was niet je liefde voor mij
of voor een andere vrouw
je werk ben je trouw
en alles wat straalt van succes en vervolmaking
helaas ben ik dan weer heel gewoon
en kan daar niet in mee
reizen met z'n twee dat zat er niet in
een maaltijd in rust
vond jij dan weer niet gewoon
en zo komt het
dat ik hier zit
aan dit scherm
helemaal alleen
in nood naar jou
die er niet bent
en vraagt mijn hart
hoe kon je dat doen ?
je kent m'n geschiedenis
en weet veel tegenslag is niet mis
hoe kun je me laten
in dit enorme gemis
het lijkt me onmenselijk
dat je die beslissing kon nemen
daarvan had "jouw" hart moeten verstenen