Mijn ramen zijn gesloten, mijn deuren op slot.
Niemand laat ik binnen, niemand ben ik waart!
Mijn persoonlijkheid is een gesloten boek, zelfs voor diegenen die ik bescherm, bemin of stiekem liefheb.
Niemand dat mijn deur heeft open gekregen, de vraag gaat zelfs of ze ooit zal open gaan,
Of ik ooit mijn donkere gordijnen zal kunnen wegschuiven, en licht in mijn kamer zal laten.
Mijn eenzame, kille kamer die me steeds troost bied als ik ze het meeste nodig heb.
Alleen iemand met de juiste sleutel, kan me bevrijden, alleen een uitverkoren iemand, waar ik sluimerend op lig te wachten, in de koude troostende duisternis, en slechts 1 iemand dat me kan verwarmen.
Ik hoop dat deze persoon, me ooit zal vinden, en de deur des verdriet kan openen.