Wolken van herinneringen
Zwevend op wolken van herinneringen, reis ik door de tijd.
Soms botsend tegen confronterende kennis.
Maar altijd verzonken onder een dikke laag as.
Niet verhullend hoe duister ze zijn.
Andere keren straalt het licht er van af.
Mij verblindend van geluk en onwetenheid.
Dagen van mijn jeugd en liefde.
Zeldzame momenten,
waardoor men leert ze te koesteren.
Zo weet men ze te waarderen en te vinden,
tussen de dikke lagen as, en verdorvenheid.
Zo leert men lief te hebben,
en de sterkste emotie nog sterker te maken.