De nacht
Is mijn vriend
Mijn goede vriend
Terwijl ik zijn geheimen onderhuids bewaar
Vertouw ik hem mijn vurig leven toe
Samen zullen we ervoor gaan
Tot in het diepste van het licht
Verloren en geboren
zijn, in het zalige niets
Rust-vrij heidebij-
zonder bloemen
met verleidelijke geuren
Ze verstrooien en maskeren de vergankelijkheid
De toorts over alle bloemen!
Verschroei ze en laat ze wederom groeien
Verlos hun weerloze ziel
Vast, vergrendeld door schoonheid
Nee zonder
Alleen de nacht en ik
In een bloedromantische stilte
We drinken lucht
We luisteren naar de sterren
Eén voor één,
zo vol als de maan
Ja, de nacht en ik
Laten we genieten
Deugdelijk blut en zwijgend voldaan
Laat
Maar toen,
Plotse flitsen weergalmen uit elks wederzijds gekets
Het nachtlandschap beeft
Gekraak en een foltering van kleuren
Als een donderdraak uit het niets
Daar kwam de droom