Waarvoor zou
ik nog moeite voor
je doen.
Je ziet me toch niet
staan,dus wat heb ik
er dan aan.
Je verwijt me steeds
dat ik niet naar je
toekom,maar ik ga niet op
bezoek zonder uitnodiging
van jou kant.
Dus dat heb je zelf in de hand.
Je zegt dat je me beter
wil leren kennen
maar daar lijkt het
de laatste tijd niet echt
op,lijkt meer dat je me
ontwijkt en het dat je
het helemaal niet leuk vind
als ik je bel.
Of vind je dat misschien toch wel?
Als je me het gewoon zegt
dan begrijp ik het wel...
Maar nu doe ik dat absoluut
niet...!
Ik huil want ik heb verdriet
om het gevoel dat jij me
niet ziet...