't Is zo vreemd
geen zon meer te zien,
alleen maar donkere wolken.
Je zachtheid is verdwenen,
de echtheid uit m'n leven weggerukt.
Een dik masker verbergt de echte ik,
voor iedereen, vooral mezelf.
't Is zo vreemd
niemand meer te kunnen vertrouwen,
altijd maar verdriet te hebben,
gek te worden van jezelf,
te huilen om niets,
een donker hoekje in de kamer
steeds weer op te zoeken.
't Is zo vreemd,
jou verloren te hebben.