Vrij bewegend in woelig water
spartelen en dartelen we langs elkaar
zonder grond te hoeven raken,
deze keer niet meer...
Al staat iedere kant ons vrij,
dollend en rollend wijzen neuzen
de kant op van het diepe stuk waar
we elkaar los kunnen binden.
Het nimmer vergeten geluk
dat waterangst ons ooit ontnam
wordt even spel van vel op vel
tot kopje onder wordt geduwd.
Want plagen…
anguissette: | Donderdag, februari 15, 2007 13:22 |
oh dat is zo heeerlijk *grin* Heel mooi gedicht! Succes!! Liefs, angui. |
|
Quadesh: | Woensdag, februari 14, 2007 18:34 |
prachtig. ja plagen.... liefs |
|
Mandje: | Woensdag, februari 14, 2007 11:06 |
wauw! Dit is echt een beeldschoon gedicht!! liefs en succes, Marianne |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 13 februari 2007 | ||
Thema's: |