Ik voel me soms zo alleen, zo verlaten
Ze denken dat ze mij begrijpen en verstaan, maar ze kennen de echte ik niet
Ben heel bang hoe ze zouden kunnen reageren.
Tranen zouden kunnen helpen, zeggen ze
Brandende kaarsen om me heen
de warmte die me probeert te bereiken
alle spiegels in het huis gebroken
doods angst om mezelf aan te kijken
Zou het kunnen dat de oudste dochter niet zo perfect is als ze laat blijken…
Schreeuwend verschuil ik me in de nacht om de stilte te proberen boven te komen
Moet ik misschien mijn weg bewandelen, een keuze maken, voorgoed
Gefluister, gepraat, geschreeuw, gegil
en toen werd het stil…