Het is je doorgedrongen
dat je te ver bent gegaan
je bent gedwongen
om me niet te laten gaan
Waarom moeten de andere het duidelijk maken
dat je echt fout bent geweest
waarom kom je er nu pas achter dat het me pijn doet?
waarom geloof je het nu pas echt?
Waarom moet je eerst de tranen bij je zelf voelen
om de tranen van mij te geloven?
waarom moet er eerst tege je geschreeuwt worden
voor je beseft dat het mij raakt.
Je zegt: "sorry"
"het spijt me"
"ik zal het nooit meer doen"
maar moet ik het ook echt geloven?
moet ik echt geloven, dat je het nooit meer doet?