»Je irriteert mij..«
Ik irriteer me dood aan jou
Heb je dat niet in de gaten?
Keer op keer word ik gek van jou
Maar toch blijf je tegen me praten
Heb je niet in de gaten
Dat ik niet wil dat je tegen me praat
Oh dear God
Wat heeft ervoor gezorgd dat jij bestaat?!
Je bent irritant en vervelend
Niets doe jij nu nog goed
Ik word er toch alleen maar gek van
Gewoon om het feit, hoe jij doet
Altijd zeuren
Altijd zeiken
Kan je niets anders?
dat zal straks wel blijken
Als ik gestoord word
Van jouw eeuwige gezeur
Dan merk je het vanzelf wel
Als ik weer eens smijt met de deur
Misschien heb je dan in de gaten
Waar je mee bezig bent
Misschien heb je dan eindelijk door
Dat dit gewoon nooit went
Nooit eens normaal doen
Nooit normaal antwoord geven
Straks boeit het me niet meer
Ik heb hier ook geen leven
Ik heb het gevoel
Dat ik er alleen voor sta
Ik hoef jou hulp niet meer
Ik kijk uit naar de dag waarop ik ga
Eindelijk vrij en verlost van jou gezeur
Helemaal geen zorgen meer
Eindelijk een normaal ‘leven’
maar wanneer is die dag, wanneer?
Ik heb het moeilijk
Met hoe jij tegen mij doet
Ik word er niet goed van
Straks geef ik het op, de moed
Hou nou op met zeuren en zeiken
Vind je dit nou echt oké?
Jij vindt het gek dat ik het moeilijk heb
maar je werkt er zelf nog steeds aan mee !
-- Eindelijk is dit niet een gedicht over E&Y, maar deze gaat over mn moeder. Het zegt genoeg denk ik.. --
©Kirr, 18-02-07, 23:15