Bevroren dromen zijn er niet
om jezelf mee te pijnigen.
Betonnen harten op strohalmen gestoken
als stille victorie, op eigen overwinning.
Zwerfkatten zitten geduldig te wachten
tot hun avondmaal alleen gelaten word.
Gebroken ramen verbergen je
bebloede gezicht.
Stil sluipende schimmen,
snel, donker en behoedzaam.
De harten moeten terug! Ik wil 't terug!
Verdriet om verlies,
tranen over je opengescheurde huid.
Strohalmen zijn te dun,
braken af, het hart viel aan stukken,
de geest stierf, gedood,
door z'n eigen hebzucht.