Donkere wolken voor mijn ogen,
ze produceren regendruppels, ze vallen hard.
Is deze ellende wat me is gegunt en gegeven?
Is dit mijn nieuwe start?
Hoe moet ik de goede dingen beleven,
als ik leef in een donkere droom?
Hoe moet ik mijn leven ervaren,
als het alles is behalve gewoon?
Als ik in de spiegel kijk zie ik een brok ellende,
als ik praat hoor ik een triest gezang.
Een schreeuw om veiligheid en rust,
maar niets dat mijn gevoelens sust.
Zoveel verwarde emoties,
dat ik niet eens meer weet wat ik hier moet schrijven.
Enkele mensen in mijn omgeving zijn de reden,
waarom ik weet dat ik hier moet blijven.
En dat terwijl ik langzaam aan het zinken ben.
Diep in een leeg gemis.
En dat terwijl ik aan het verdrinken ben.
In een droom die veel te donker is.