Voor het eerst heb ik de ware ik van mij vrienden gezien,
ik ben bedrogen en er is zwaar tegen me gelogen,
ze deden zich anders voor,
ik had al zo voorgevoel,
zij durfde niks te zeggen,
face to face das gewoon laf voor woorden,
ben diep geraakt in me hart,
nooit durven dromen dat mij het nog eens zou overkomen,
moest er achter komen via mij bronnen,
dat is gewoon zwaar klote,
kon er niks aan doen dat het zo slecht ging,
het was mij dag niet,
ik hoorde al vanaf het begin tot het eind,
ik stond er ook nog gewoon bij,
er werd verder geen namen genoemd,
maar ik had al zo gevoel,
sit dat ben ik,
ik dacht nog zeg het gewoon hier recht in mij gezicht,
maar onder tussen liep ik al weer weg,
kon die druk allemaal niet meer aan,
werd me veel te veel van het slechte,
maar ik ben veraden door de hele groep en heb het geweten en weet nog steeds hoe dat is, voel de pijn en verdriet overal door mij lijf rillen.