Verloren in verbijstering,
nu heb je losgelaten.
Vermoedde al dat je boos zou zijn,
maar dit had ik niet verwacht.
Overvallen door angst
liet je me alleen.
Ik was altijd al zo bang
dat je me alleen laten zou,
me zou laten vallen,
als een blok beton
van de hoge berg
waar jij me heen hebt gebracht.
Nu heb ik geen zin meer
om m'n best te doen,
ik gebruik m'n kracht wel ergens anders voor
dan jou hand vast te houden,
ik kan 't niet meer, waarom zou ik nog?
Je hebt me veel gegeven,
en ik blijf je altijd dankbaar,
maar dit had ik niet verwacht.
Kijk lief meisje,
die gasten zijn gek,
misschien ben ik dat ook.
Vergeet me maar,
ik zal verdwijnen,
in het niets...