Gevangen in het donker
Alleen en dubbel eenzaam
Geen vrienden om te helpen
Geen kracht om op te staan
Het duistere omringt haar
De nacht zal gade slaan
Terwijl wanhoop zich laat zien
Heeft zij niets om heen te gaan
Nergens zal men ooit iets vinden
Over dat zij heeft bestaan
Maar ondertussen is zij daar
Heeft niemand ooit iets aangedaan
Geen bewijs van haar geboorte
Niemand meldde haar ooit aan
Velen lopen haar voorbij
Weinigen kijken haar aan
Hebben het druk met eigen leven
Zonder er bij stil te staan
Dat zij elke dag opnieuw
Vechten moet om door te gaan
En iedere dag na iedere slag
Twijfelt zij over haar naam
En kan een schuilplaatsje gaan zoeken
Om haar gedachten op te slaan
En zichzelf weer te verliezen
In een wereld hier ver vandaan
Dat is het enige wat zij heeft
Het enige waarvoor ze door wil gaan
Want ooit zal zij daar geraken
En zij fluistert naar de maan
Dat zij hier iets van zal maken
Ze hervindt de kracht om op te staan
En terwijl zij de schaduw achter zich laat
Loopt zij in een rechte baan
Haar eigen toekomst tegemoet
Kijkt niet terug en blijft niet staan
Ze bereikt wat onmogelijk leek
Maar het kwaad zal overgaan
En zij blijft sterk overeind
Duister zal haar nooit meer verslaan