Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Op de rand van de klif
Je was bang om te vallen
maar ik pakte je hand
zou je nooit loslaten
hielp je rustig aan de kant
Na al die wonden en tranen
leefde je eindelijk weer door
kon je zelfs weer lachen
zonder dat je binnenkant bevroor
Met een lach op je lippen
en plezier in je ogen
stapte je terug in het leven
na alles wat was gelogen
Het zou nog wat tijd gaan nemen
om die leugens terug te veranderen
en er waarheid voor neer te leggen
zichtbaar voor jou zelf en anderen
Toen ineens voelde ik niets meer
stond daar op diezelfde rand
ik was zó bang om te vallen
maar jij pakte mijn hand
Reacties op dit gedicht
+lory+ vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
**Kleintje
:
Maandag, april 09, 2007 14:44
Geen woorde voor zo mooi..
Dikke knuffel;
Over dit gedicht
Auteur:
+lory+
Gecontroleerd door:
Anastacia
Gepubliceerd op:
15 maart 2007
Thema's:
[Angst]
[Verlies]
[Vriendschap]