Is al waar ik aan denk maar een fantasie?
Zijn mijn dromen maar een illusie?
Een gevoel dat zo sterk is moet haast wel echt zijn.
Maar ik weet zelf ook wel dat het niet zo is en dat doet pijn.
Waarom is mijn leven perfecht in mijn gedachten?
Waarom moet ik op zo`n leven blijven wachten?
Altijd die gevoelens dat ik niet ben wie ik nu ben.
Heb het gevoel dat ik mezelf niet ken.
Ook al is dat deel er niet ik blijf er op hopen.
Ik wil er op een dag gewoon anders bij lopen.
Door anime ben ik mezelf kwijtgeraakt.
Zal mijn leven ooit worden goed gemaakt?
Het is onmogelijk te zijn zoals in Digimon of Sailormoon.
Maar ik wil dat zo graag en ik kan er niks tegen doen.
Ik wil zo zijn maar dat kan helaas niet
En ik ben helaas de enige die mezelf niet ziet.
Ooit zal ik dat deel van mezelf toch vinden ergens waar ik
het niet verwacht.
Tot die tijd vind ik wil een andere levenskracht.