Kon er maar een woord bestaan
die een bepaald gevoel aanduid
wat ik nooit kan aantonen.
Want één woord zegt al genoeg
tegen jou, om je sleutel te breken
naar de opening van jouw ogen
in je huis.
Ja, ik mis je.
Ik denk mijn gedachten maar
maak ze niet concreet. Jij bent
degene die dit voor me doet.
Abstracte gevoelens.
Jij bent onbereikbaar. In het
midden van jouw hart schuilt een
breekbaar stuk glas.
Ik kan niet lijmen, omdat ik te veel in jou breek.
Als we puzzels in elkaar konden zetten
en sommige gedachten verknippen,
dan waren we echt hetzelfde.