Vaak ben ik de jongen en het meisje,
de struik en het hondje,
het muurtje en de warme zon.
Aangzien er zoveel onzin rondvliegt
is ontkomen dan nog haalbaar?
Het begin en de ontwenning,
of het steeds ontkennen van bekennen.
Vaak ben ik de (zaken)partner
en de leren bank, diep doorgezakt
van de veel te zware alcohol.
De laptop die stiekem toekijkt,
de zon die naar binnen schijnt,
een lach binnen brengt, laat leven.
Ja, vaak voel ik me zoveel,
zwart en wit, doorleefd en afgestorven.
-mijn leven op papier-