Ja, ik heb van je gehouden,
je staat vereeuwigd in m'n huid.
Als ik nu bij je zou zijn,
zou je dan het lef hebben
gewoon tegen me te zeggen
dat 't gras niet langer mooi groen,
maar diep verdort en vertrapt is.
Vergeet je wat je hebt geschreven,
of als je over een paar jaar,
als ik bij je op de stoep slaap
de deur weer voor m'n neus dichtflikkeren,
ben ik dan nog niet gewenst?
Onthouw,
verdort gras, trekt ook de aandacht
van de voorbijganger!
Ik zal je missen, ja zeker, heel erg,
maar je blijft een beetje bij me.
In m'n arm, maar vooral
ook in m'n hart.