het lijkt zo gewoon te zijn
ik moet leven langs deze lijn
als zeg je: ik houd van jou
ik blijf mijn vriend trouw
als je een lief plaatje stuurt
weet ik dat het lang duurt
voor ik dan weer iets zeg
ik weet niet waar ik de grens leg
ik ben niet meer zo vrij als normaal
normaal was het geen moeilijk verhaal
nu probeer je te flirte met mij
je wilt mij aan je zij
het kan niet
krijg nu eens verdriet
ik kan niet met jullie allebij leven
ik kan jullie niet allebij liefde geven
je woont veel te verweg
dat was mijn eigen uitleg
je bent ook anders dan mijn vriend
hij weet wat een mens verdient
ik heb lang genoeg op je gewacht
ik heb 1 jaar lang aan je gedacht
je kon met mij krijgen, toen
dat kwam door die betoverende zoen
nu ben ik niet meer vrij
maar wel vaker blij
dus maak mij niet verdrietig door dit
dit is het enige waar ik nu nog mee zit
mijn vriend is geweldig, echt waar
hij is altijd daar
waarom laat je me niet even los?
ik verstop me in het grote bos...
(ja, de keuze is gemaakt en het gaat goed maar nu komt D. weer met geslijm)