Ik vergeet nooit meer
Die dag op het kerkhof
Ik stond naast je, bij je
Maar je was er niet
We moesten afscheid
nemen van jou
ruisende bladeren op
een herfstdag
het geluid van het najaar
maar ik wou alleen
maar jou stem horen
die al was meegenomen
met de stroom van de wind
ik wou je mee een plaatsje geven
op een bijzondere plek
maar ik mocht niet verder
ondertussen ben ik je nog niet
komen zoeken
het is te vroeg,
mijn tranen zouden je waarschijnlijk
alleen maar pijn doen
maar ik beloof je dat ik kom
misschien morgen, misschien overmorgen
ik kom de dag dat jouw dood
bij mij een vast plaatsje heeft
een plek waar jouw herinnering
gevoed wordt zodat het kan uitgroeien
en ik het kan doorgeven
die dag zal ik er zijn,
beloofd